Summer ice cream.

Ostatnio nie potrafię zasnąć. A może problem tkwi w tym, że wcale nie mam ochoty, aby zasypiać? Mam zbyt wiele spraw do załatwienia, rzeczy do sprawdzenia, filmów do obejrzenia, piosenek do odsłuchania, smsów i maili do napisania, zbyt wiele emocji, które powinnam odreagować.. Marzę o tym, żeby móc spakować się do małej torby - włożyć do niej tylko kilka najbardziej niezbędnych przedmiotów - i odlecieć. Daleko, daleko stąd..  Mogłabym szybować malutkim samolotem po bezchmurnym lazurowym niebie, zanurzając się w niekończącej się otchłani czasoprzestrzeni. Miałabym wtedy okazję, żeby przestać analizować otaczającą mnie rzeczywistość i zatracić się w zapierających dech w piersiach i przepływ krwi w żyłach widokach. Chciałabym przestać snuć przemyślenia. Dopiero wówczas mogłabym przestać się martwić.
Chciałabym poczuć rześki powiew letniego powietrza i przejmujące zimno wilgotnego piasku przy dzikiej plaży. I choć ostatnio chwile, w których pragnę się poddać i zboczyć z wytrwałego planu dążenia do realizacji celu, podświadomie marzę o tym, aby chwycić marzenia za skrzydła i unosić się razem z nimi, przekraczając granice szczęścia. Gdyby tylko to było tak dziecinnie proste i dostępne na wyciągnięcie palca.. Jednak chwile sprzed kilku lat,  które pozostały, jakby zostały wyryte mosiężnym nożem w mojej pamięci napędzają moją chęć działania.